Margir hafa spurt mig að því hvernig börnin, þá sérstaklega unglingarnir, taka því að fá ekki allt eins og hinir krakkarnir, i-pod, gsm-síma og diesel gallabuxur. Ég hef velt því mikið fyrir mér hvers vegna börnin mín heimta ekki þessa hluti og hef komist að eftirfarandi:
Kreppuráð #12 er:
Talið saman
Leyfið börnunum ykkar að vera með í ákvörðunum sem varða fjölskylduna alla. Takið mark á því sem þau hafa að segja.
Ég man t.d. að þegar við vorum búin að safna saman smá aur fyrir nokkrum árum þá settumst við niður með krökkunum og spurðum hvort þau vildu heldur, kaupa íbúð sem allur aukapeningur færi í eða fara til útlanda saman og bíða með íbúðarkaup. Það stóð ekki á svari og var það samþykkt samhljóma að fara tíl útlanda.
Þegar kreppan skall á okkur í haustbyrjun settist ég og maðurinn minn niður með börnunum og útskýrðum fyrir þeim hvað það þýddi. Við sögðum þeim að það væri ekkert að óttast, við myndum alveg plumma okkur en þyrftum að hugsa betur út í hvað peningarnir okkar færu í.
Ég hef alltaf verið hreinskilin við þau án þess þó að vekja hjá þeim ótta.
Þau sáu líka ótal tækifæri í því að við ættum minni pening
Þeim þótti þá líklegt að mamma og pabbi færu sjaldnar út og væru því meira heima. Þeim fannst líka gott að við skyldum ekki vera að vinna því þá værum við heima þegar þau kæmu heim úr skólanum!
Þau hafa aldrei verið kröfuhörð, börnin mín, enda vita þau sem er að við erum engir millar. Ég held líka stundum að það séu frekar foreldrarnir sem haldi að börnin þurfi að eiga þetta og hitt, ekki endilega að börnunum finnist það mikilvægt.
Svo er hægt að versla í outlet 10 ef maður vill kaupa diesel eða önnur álíka merki, enda merkið aðalmálið en ekki verðið. Þá er hægt að versla á útsölum. Eins er hægt að safna fyrir dýru hlutunum saman. Þá sættumst við á að við, foreldrarnir borgum helming ef það, barnið, safnar fyrir hinum helmingnum.
Auðvitað langar þau stundum í eitt og annað sem aðrir eiga. Þannig hafa þau beðið um ýmislegt í gegnum tíðina eins og i-pod og gsm síma en sætta sig fullkomlega við svarið: ,,við getum því miður ekki gefið þér það því við eigum ekki pening. Það þýðir samt ekki að við elskum þig ekki"
Þá svara þau: ,,Auðvitað, ég veit það alveg. Ég elska ykkur líka"
Einn unglingurinn minn segist t.d. helst af öllu vilja kossa og knús í pakkann sinn um þessi jól :)
Rannsóknir hafa sýnt að börn og unglingar vilja umfram allt eiga góð samskipti við foreldra sína. Þeim finnst gott að fá að vera þátttakendur í ákvörðunum heimilisins og vilja að á þau sé hlustað. Samverustundir eins og við matarborðið eða fjölskyldupartý eru þeim dýrmætar. Þá gefur það okkur foreldrum einnig mikið
Ég veit ekki um neinn hlut sem getur komið í staðinn fyrir það :)